Znacie to uczucie, gdy po powrocie z urlopu w lodówce zastajecie jedynie smętne resztki masła, kawałek sera i zwiędłego ogórka? Nazajutrz czeka zderzenie z rzeczywistością, która ma postać kilkudziesięciu nieprzeczytanych maili, stosu papierów na biurku i kilku ważnych telefonów do wykonania? Taka perspektywa plus pusta lodówka skłania do przygotowania posiłku do pracy, który będzie wyjątkowo prosty i smaczny. A przy okazji zdrowy.
Jeśli uda Wam się znaleźć w spiżarni buraki, a w kuchennej szufladzie torebkę kaszy gryczanej, to jest to już połowa sukcesu:) Feta i dressing, to pestka. Łapcie przepis na łatwy i smaczny lunchbox!
Prościej już się nie da.
SAŁATKA Z BURAKÓW, FETY I KASZY GRYCZANEJ
/porcja dla 2 osób/
2 średnie pieczone buraki
2 szklanki ugotowanej kaszy gryczanej
2 łyżki sera typu feta
na dressing:
2 łyżki oleju rzepakowego
1 łyżeczka octu balsamicznego
1/2 łyżeczki soku wyciśniętego z cytryny
1/2 łyżeczki miodu
pieprz i sól do smaku
Buraki kroimy na plastry lub w kostkę, przekładamy do miski, dodajemy kaszę gryczaną i posypujemy pokruszonym serem. Całość polewamy dressingiem przygotowanym z podanych składników.
Sezon na szparagi dobiega końca, a na straganach pojawił się wyczekiwany przez nas bób. W drugim roku funkcjonowania naszego podmiejskiego przydomowego warzywnika znowu postawiliśmy na cukinię i natkę pietruszki. Z nowości zagościły buraczki i sałata. Wśród zielonych liści żółcą się cukiniowe kwiaty, które najchętniej usmażyłabym w cieście naleśnikowym albo nadziała ricottą i roladą kozią. Najprościej. Ale nie mam czasu, by spędzać długie minuty przy wyspie kuchennej.
Stawiam za to na szybkie, jednogarnkowe dania pełne sezonowego dobra. Potrawy, które przygotowują się same, wystarczy wrzucić do garnka składniki, a czas i temperatura dopełnią reszty. Tak jest w przypadku zup.
A zupa dla malucha musi być codziennie, więc wymyślam różne kombinacje. Tym razem na stole wylądował zielony talerz pełen błonnika i witamin. Wywar warzywny, szparagi, cukinia, bób i natka pietruszki. Do tego drobna kasza jęczmienna i mamy pożywną wegetariańską zupkę.
Zrobiła się sama;)
ZUPA ZE SZPARAGAMI, CUKINIĄ I BOBEM
/przepis na 3 małe miseczki/
1/2 l bulionu warzywnego
3 zielone szparagi
1/2 małej cukinii
garść ugotowanego, wyłuskanego bobu
1 łyżka suchej kaszy jęczmiennej (drobnej)
1 łyżka natki pietruszki
1 łyżka oleju rzepakowego
szczypta świeżo mielonego pieprzu
do podania:
1 łyżeczka natki pietruszki
1 łyżeczka jogurtu naturalnego (opcjonalnie)
Do gorącego bulionu dodajemy połamane na kawałki (i z usuniętymi drewnianymi końcówkami) szparagi i pokrojoną w półplasterki cukinię oraz kaszę jęczmienną. Gotujemy ok. 15 minut, aż warzywa i kasza staną się miękkie. Zestawiamy zupę z gazu, by nieco ostygła. Następnie wybieramy z zupy 2-3 łyżki szparagów i cukinii, które dzielimy na mniejsze kawałki. Resztę zupy miksujemy z dodatkiem natki pietruszki, oleju rzepakowego i pieprzu. Dorzucamy odłożone kawałki szparagów i cukinii, mieszamy.
Zupę podajemy z dodatkową porcją natki pietruszki i ewentualnie jogurtem naturalnym.
Urozmaicenie to klucz do jadłospisu zbuntowanego dwulatka.
W tym wieku szkraby gardzą papkami (przecież mam ząbki!), chętnie jadają rączkami i coraz sprawniej posługują się sztućcami. Mądre głowy mówią, że białko i zboża są wciąż bardzo ważne w żywieniu dzieci w trzecim roku życia. Praktycznie w każdym z pięciu codziennych posiłków (śniadanie, drugie śniadanie, obiad, podwieczorek i kolacja) powinny się znaleźć różnorodne produkty białkowe i zbożowe.
O poranku maszerujemy z Zu do kuchni i wcielamy te zasady w życie. Najczęściej na śniadanie moja mała dziewczyna jada kaszę jaglaną lub owsiankę na mleku, a co 2-3 dni jajecznicę, jajko na miękko lub placuszki.
Nie dalej jak tydzień temu będąc w sklepie skusiłam się na Smakiję cynamonową, czyli zamkniętą w małym pojemniczku kaszę mannę na mleku z cynamonem. Wciągnęłam ją tego samego popołudnia do kawy, po czym przed wyrzuceniem pustego opakowania do śmieci, zawiesiłam wzrok na informacji o składzie Smakiji. Ku mojemu zdziwieniu lista była wyjątkowo krótka. Kasza manna, mleko, cukier, śmietanka, cynamon. Żadnych podejrzanych wzmacniaczy smaku i tym podobnych nieproszonych gości.
Pomyślałam: właściwie dlaczego by nie zrobić domowej wersji kaszki, która może być jednocześnie deserem i śniadaniem? Od tego pomysłu było już niedaleko do czynów. Domową kaszkę wzbogaciłam czymś ekstra: karmelizowanymi owocami. A w trosce o ząbki młodzieży posłodziłam całość cukrem brzozowym. I tym sposobem daję Wam przepis na cynamonowe pyszności.
Zrób dziecku (i sobie) smakiję. Wystarczy zaledwie kwadrans:)
KASZA MANNA Z CYNAMONEM I KARMELIZOWANYMI JABŁKAMI I GRUSZKAMI
/porcja dla 2 osób/
kasza:
ok. 300 ml mleka
3 łyżki kaszy manny (użyłam błyskawicznej)
1/2 łyżeczki ksylitolu (cukru brzozowego)
2 łyżki śmietanki 36%
szczypta cynamonu
karmelizowane owoce:
1/2 łyżeczki masła
1/2 małego jabłka
1/2 małej gruszki
1/2 łyżeczki ksylitolu lub zwykłego cukru
Przygotowujemy karmelizowane owoce: na patelni lub w rondlu o grubym dnie roztapiamy masło, dodajemy pokrojone w plasterki owoce, zasypujemy cukrem brzozowym i dusimy na małym ogniu, aż owoce puszczą sok. Odstawiamy na bok pod przykryciem.
Mleko podgrzewamy, gdy jest odpowiednio gorące wsypujemy kaszę mannę, dodajemy cukier brzozowy i na średnim ogniu gotujemy kaszę co chwila mieszając, by nie przywarła do dna. Po ok. 5 minutach kasza powinna być gotowa, wówczas zmniejszamy ogień do minimum i dodajemy cynamon oraz śmietankę. Delikatnie mieszamy, by cynamon i śmietanka dobrze się rozprowadziły.
Do misek nakładamy kaszę, dodajemy karmelizowane owoce, podajemy natychmiast.
W moim rodzinnym domu nie jadało się szpinaku. Może dlatego nie mam (jak wiele osób) traumy z dzieciństwa związanej z tym warzywem. Szpinak zaczęłam jeść z własnej, nieprzymuszonej woli dopiero na studiach. Pamiętam, jak stołowałam się w barach mlecznych, których w tamtych czasach było sporo w pobliżu głównego kampusu uniwersyteckiego. Dwa bary przy Nowym Świecie, Bar Bambino, nieco oddalony Bar Prasowy na Marszałkowskiej i słynny “Karaluch” przy głównej bramie UW. Po latach połowa z tych jadłodajni zamieniła się w luksusowe butiki lub inne snobistyczne lokale bynajmniej nie na studencką kieszeń.
W tamtych czasach na moim talerzu lądowały głównie pierogi, naleśniki, kasze i warzywa. Wspomnianemu szpinakowi towarzyszyła poczciwa kasza gryczana, do tego jakaś tradycyjna surówka. Był to całkiem świadomy wybór, zwłaszcza po tym, gdy wiedziona tęsknotą za maminymi pierogami z mięsem, zamówiłam w “Karaluchu” pierogi. Miały być z mięsem, ale smakowały, jak celulozowy odpad z zakładów papierniczych w Kluczach. Koszmarna pomyłka. Od tamtej pory stałam się, chcąc nie chcąc, miłośniczką jarskich potraw.
Dzisiaj, jeśli mogę zdecydować co podać na obiad, to preferuję wegetariańskie dania. Ale gotując dla całej rodziny, muszę liczyć się z jej zdaniem, a ta jest mięsożerna. Czasem uda mi się pójść na kompromis i zaserwować niby-pulpety lub niby-gulasz. Bo z mięsem (prócz nazwy) nie mają nic wspólnego.
I taka jest też moja dzisiejsza propozycja. Kotleciki szpinakowo-ziemniaczane podane z kaszą pęczak i kurkami przesmażonymi z cebulką na maśle. Do tego swojski ogórek małosolny lub kiszony. A inspiracja pochodzi z książki Na zdrowie Elizy Mórawskiej.
KOTLECIKI SZPINAKOWO-ZIEMNIACZANE
/porcja dla 4 osób, przepis pochodzi z książki Na zdrowie Elizy Mórawskiej, z moimi modyfikacjami/
1 kg ziemniaków ugotowanych w osolonej wodzie (najlepiej dzień wcześniej i ugniecionych tłuczkiem)
400 g świeżego szpinaku
1 łyżka świeżej bazylii, posiekanej
1 łyżka koperku, posiekanego
2 małe dymki ze szczypiorem
3 małe ząbki czosnku
1 łyżeczka musztardy ostrej (użyłam Dijon)
1 łyżeczka pikantnego ketchupu
sól, pieprz do smaku
1 jajko
mąka pszenna (2-3 łyżki) do obtoczenia:
olej rzepakowy do smażenia
Szpinak wrzucamy do garnka z wrzącą wodą i gotujemy do czasu aż zmięknie (ok. 3 minut). Następnie odciskamy z niego wodę i drobno siekamy. Ziemniaki łączymy ze szpinakiem, dodajemy posiekane zioła, dymkę, czosnek, musztardę i ketchup. Następnie dodajemy rozbełtane jajko, sól i pieprz do smaku. Tak przygotowaną masę schładzamy w lodówce przez co najmniej 1/2h, by nieco stężała (dzięki temu łatwiej będzie formować kotleciki).
Po tym czasie zwilżonymi wodą dłońmi formujemy niewielkie kotleciki, które lekko obtaczamy w mące i smażymy na średnim ogniu na patelni z rozgrzanym olejem (ok. 3-4 minut). Usmażone na złoto kotleciki przekładamy na talerz wyłożony ręcznikiem papierowym, by pozbyć się nadmiaru tłuszczu. Przykrywamy folią aluminiową, by nie wystygły.
Kotleciki podajemy natychmiast z ulubioną kaszą i surówką.
gazdowanie 